غذای ایتالیایی امروزه یکی از مهم ترین قطب‌های غذایی دنیا به شمار می رود به گونه‌ای که سالانه گردشگران بسیاری به این کشور سفر می کنند در نتیجه قصد داریم در این مقاله به کاوش در انواع غذای ایتالیایی بپردازیم. تا از طعم جادویی غذاهای ایتالیایی بهرمند شوید. این غذاها همیشه با دو فاکتور شناخته می شوند اول طعم به یاد ماندنی آنها و دوم با ظاهر و تزیین هنرمندانه که در حافظه مردم سراسر دنیا حک شده است. در ادامه میخواهیم با کاوش در غذاهای ایتالیایی شما را با چند نوع از بهترین تجربه های غذایی اشنا کنیم.
تاثیر آب و هوا در غذای ایتالیایی
غذای ایتالیایی تنوع شگفت انگیزی دارند. هر یک از بیست منطقه ایتالیا دارای مجموعه ای متمایز از طعم ها، دستور العمل ها، محصولات و مواد تشکیل دهنده است. در واقع، مناطق ایتالیا تا اواسط قرن نوزدهم به طور رسمی به عنوان یک ملت متحد نشده بودند. بنابراین، هر منطقه منفرد بسیاری از انحصارات خود را حفظ کرده است
آب و هوا و چشم انداز طبیعی نقش عمده ای در شکل گیری غذاهای منطقه ایفا کرده است. ریزوتو خامه ای و سایر غذاهای با طعم لطیف در مناطق شمالی غالب است، در حالی که دستور العمل های روغن زیتون و گوجه فرنگی روشن بر جنوب آفتابی حاکم است. گوشت گاو به عنوان استیک فلورانسی در توسکانی، از گاوهای برگزیده ای که در دره چیانینا پرورش یافته اند، بهترین لذت را می برند. شهر آلبا و مناطق اطراف منطقه پیمونت منبع اصلی قارچ ترافل گران قیمت، به ویژه ترافل سفید تند است. دسترسی به دریای مدیترانه و دریای آدریاتیک باعث می‌شود غذاهای دریایی تازه در سراسر شبه‌جزیره، هرچند متنوع، غالب باشند.
جغرافیا و تاثیر آن بر روی غذای ایتالیایی
نزدیکی به کشورهای دیگر و سابقه تهاجمات ستیزه جویان در منحصر به فرد بودن غذای ایتالیایی نیز نقش دارد. این امر محبوبیت بی سابقه کلم ترش و گولش را در مناطق آلپ ترنتینو-آلتو آدیج/سودتیرول و فریولی-ونزیا جولیا توضیح می دهد. ردپای آشپزی فاتحان را می توان در حضور غیرمنتظره ادویه های عربی و کوسکوس شمال آفریقا در سیسیل امروز دید. در واقع، این فاتحان تا حد زیادی مسئول شکوفا کردن محصولات اصلی ایتالیایی مانند گوجه فرنگی و ریحان در جنوب هستند.
محصولات صنایع دستی مانند گوشت پخته شده (سالومی)، و پنیر دست ساز را می توان در سراسر ایتالیا یافت. سبک و طعم این غذاهای لذیذ بسته به منطقه بسیار متفاوت است.
گوشت های پخته شده، مانند پروشوتوهای محبوب شمال و سالامی های مختلف در جنوب، در غذاهای مهم فرهنگی مانند پای های عید پاک که در سراسر ایتالیای مرکزی و جنوبی تهیه می شوند، استفاده می شود.
پنیرها از موتزارلای نرم و ملایم بوفالو کامپانیا گرفته تا پکورینو رومانوی سفت و نمکی ساردینیا را شامل می شود. این محصولات اغلب دارای نام هایی هستند که نشان دهنده منشأ آنها هستند، مانند گرانا پادانو (پنیر “دانه ای” از “پادانا” یا دره پو منطقه لومباردی) که به طور فزاینده ای محبوب است.
مکان برای بسیاری از محصولات غذای ایتالیایی آنقدر مهم است که قوانینی برای محافظت از اصالت محصولات تولید شده در یک منطقه خاص وجود دارد. به عنوان مثال، هر سرکه ای با برچسب مودنا سرکه بالزامیک باید در شهر مودنا تولید شود و هر پنیر با برچسب Parmigiano Reggiano باید در یکی از چندین استان امیلیا رومانیا تولید شود.
نقش خمیر در غذای ایتالیایی
نقش خمیر در عذای ایتالیایی بسیار پر رنگ است. مجموعه گسترده ای از نان ها و پاستاهای فوق العاده در سراسر ایتالیا یافت می شود. نان های ایتالیایی به طور قابل توجهی از نظر اندازه، طعم و بافت متفاوت هستند. نان‌های بزرگ و جویدنی سیاباتای دریاچه کومو در لمباردی و نان‌های نازک و ترد گریسینی تورین در دو طرف طیف قرار دارند.
پاستا نیز از مکانی به مکان دیگر منحصر به فرد است. ماکارونی تازه خانگی در سرتاسر ایتالیا به وفور یافت می شود و اغلب به سادگی پوشانده می شود تا طعم لطیف آن را تحت تأثیر قرار ندهد. ماکارونی خشک شده در جنوب محبوب ترین است و می توان آن را به روش های خلاقانه بیشماری تزئین کرد. برخی می گویند در ایتالیا شکل های ماکارونی بیشتر از آن چیزی است که یک نفر می تواند در طول زندگی بخورد. ایتالیایی ها بر سر نام مناسب و استفاده آشپزی از یک شکل خاص ماکارونی با هم اختلاف دارند. برخی از اشکال، افسانه هایی در پس ایجاد خود دارند، مانند تورتلینی، از امیلیا رومانیا. افسانه ها حاکی از آن است که مسافرخانه داری در شهر بولونیا پس از نگاه کردن به الهه زهره از سوراخ کلید، این پاستا حلقه ای شکل را اختراع کرد. فقط با نگاهی اجمالی به ناف او، با شور و اشتیاق مستقیم به آشپزخانه دوید تا این پاستا را به افتخار ناف افسونگرش درست کنند.
نحوه سرو غذای ایتالیایی
آشپزهای محلی هنوز ساعت ها بر سر نام مناسب، تهیه و منشاء غذاهای خاص بحث می کنند. غذای ایتالیایی همیشه مایه غرور منطقه ای هستند. اما اگر بخواهیم این غذاهای متنوع را خلاصه کنیم، آشپزی ایتالیایی را می‌توان به عنوان جشنی از طعم‌های محلی توصیف کرد که با قدردانی منحصربه‌فرد از مواد باکیفیت و فصلی که در سادگی شیک ارائه شده‌اند، برگزار می‌شود. در تمام مناطق، غذاهای ایتالیایی آماده سازی ساده ای از چند ماده انتخابی هستند که هنرمندانه با هم ترکیب شده اند.
ایتالیا با یک مفهوم ملی از ساختار غذای کلاسیک متحد شده است. به‌جای سرو کردن همه چیز در یک یا دو وعده، شام‌های ایتالیایی به طور سنتی شامل مجموعه‌ای از بشقاب‌های کوچک هستند که پشت سر هم از آنها لذت می‌برند، و به مهمانان فرصت طولانی‌تری برای چشیدن غذا و شرکت می‌دهند. وعده های غذایی از آنتی پاستو (اشتها آور)، به اولین غذای ماکارونی یا سایر نشاسته ها، یک غذای اصلی گوشت یا ماهی با یک قسمت ساده از سبزیجات، به دنبال آن سالاد، پنیر و میوه، قهوه و احتمالاً هضم کننده (مانند گراپا یا مشروب سامبوکا). شهرنشینان معاصر، که عمدتاً این ساختار غذا را به خاطر راحتی رها کرده اند، اغلب هنوز در تعطیلات، زمانی که جشن طولانی هنوز غالب است، آن را دنبال می کنند. با این حال، این وعده های غذایی وقت گیر مسلماً درک ایتالیایی از غذا به عنوان یک سعادت حسی فراتر از تغذیه صرف را نشان می دهد.
نقش دسر در انواع غذای ایتالیایی
دسر گاهی اوقات در پایان یک وعده غذای ایتالیایی خاص سرو می شود، اما بیشتر اوقات به تنهایی به عنوان میان وعده ظهر میل می شود. مشخص است که دلچی های ایتالیایی از نظر شیرینی خودداری می کنند. کوکی‌ها، کیک‌ها، شیرینی‌ها و تارت‌ها را می‌توان با قهوه به عنوان انرژی‌بخش در طول روز میل کرد.
تیرامیسو همیشه محبوب در لغت به معنای “مرا بلند کن” است و از ماسکارپونه شیرین شده. یک نظریه ادعا می‌کند که زنان ایتالیایی شمالی این دسر کافئین‌دار را برای تقویت نیروها در طول جنگ جهانی اول ایجاد کردند. برخی از شیرینی‌ها بیشتر مختص فصول تعطیلات هستند، مانند پانتون، یک نان تخم‌مرغی کره‌ای که با میوه‌های خشک و مرکبات شیرین شده در کریسمس خورده می‌شود. درست کردن این غذای معروف میلانی بسیار پر زحمت است و به طور سنتی تا یک هفته تکمیل می شود.
ژلاتو یک دسر محبوب در تمام طول سال است. این بستنی ایتالیایی غنی و با طعم شدید را می توان در هر مکانی و در هر زمان میل کرد. استثنایی ترین سهم ایتالیایی ها در زمینه شیرینی، احتمالاً اختراع Piedmontese gianduja (شکلاتی شیرین حاوی 50٪ خمیر فندق) است. Gianduja به عنوان یک عنصر در دسرهای خلاقانه در سراسر جهان استفاده می شود. حتی الهام بخش ایجاد نوتلا، یکی از بسیاری از محصولات صادراتی محبوب ایتالیا بود.
قهوه، به ویژه اسپرسو، از محبوبیت و اهمیت فرهنگی گسترده ای در سراسر شهرهای ایتالیا برخوردار است. طیف وسیعی از نوشیدنی‌های اسپرسو که در کافه‌های ایتالیایی سرو می‌شود، در قهوه‌خانه‌ها در بسیاری از نقاط جهان تقلید شده است. لوئیجی بزرا اولین حق اختراع کاپوچینو را در سال 1901 به ثبت رساند و نام آن را از شباهت این نوشیدنی کف آلود به لباس های قهوه ای و سفید کلاهدار راهبان کاپوچینی گرفته است. اسپرسو اولین بار در اوایل قرن بیستم در میلان ساخته شد، اگرچه دستگاه اسپرسوساز مدرن تا اواسط دهه 1940 ظاهر نشد. بسیاری از مردم اصطلاح اسپرسو را اشتباه می دانند. اسپرسو به‌جای اشاره به سبک خاصی از دانه‌های قهوه یا بو داده، صرفاً استخراج غلیظ‌تر و غلیظ‌تر قهوه از طریق فرآیند دم‌آوری با فشار بالا است. باریستا، مسئول تهیه نوشیدنی اسپرسو در کافه ها، یک موقعیت شغلی بسیار مورد توجه در ایتالیا است. شهرنشینان پرمشغله به باریستاهای محلی برای انتخاب غذای خوشمزه در ساعات مختلف روز متکی هستند.
غذای خیابانی و غذای ایتالیایی
غذاهای خیابانی تاثیر به سزایی در غذای ایتالیایی داشته اند، مانند ساندویچ ژلاتو و پانینی نیز در کلان شهرهای شلوغ محبوب هستند. اما هیچ غذای خیابانی در ایتالیا به اندازه پیتزا در همه جا حاضر نیست. با وجود موقعیت جهانی پیتزا، بیشتر پیتزاهای بین المللی شباهت کمی به پوسته های نازک و ترد اختراع شده در ناپل دارند. این نان خوش طعم و هیزمی که فقط با حداقل مقداری از سیر و سبزی یا موزارلای تازه و ریحان روی سس گوجه فرنگی آغشته شده کمی سرو می شود، طعمی متمایز دارد. گفته می شود سس گوجه فرنگی، سیر، واریته گیاهی به نام پیتزا مارینارا قدیمی ترین نوع پیتزا است و به خاطر یک ماهیگیر ناپل که اغلب از این غذا لذت می برد، نامگذاری شده است. Baker Raffaele Esposito انواع دیگری به نام پیتزا مارگریتا را به افتخار ملکه مارگریتا با استفاده از سس قرمز، موزارلای سفید و ریحان سبز برای نشان دادن پرچم ایتالیا ایجاد کرد. این ملکه که می‌توانست از شکوه غذای کارگر قدردانی کند، متعاقباً مورد احترام مردمش قرار گرفت.
امروزه تنوع وسیع تری از پیتزاها در سرتاسر ایتالیا یافت می شود. با این وجود، پیتزای کلاسیک ناپل همچنان نمادی کامل از سادگی زیبای ذاتی غذاهای ایتالیایی است: آماده سازی هوشمندانه و بدون عارضه از چند ماده خوشمزه برای ارائه یک غذای واقعاً در سطح جهانی که در عین حال فروتن و فوق العاده اپیکوری است.
استفاده از مطالب ارائه شده با ذکر منبع مانعی ندارد.
فر پیتزا – دستگاه اسپرسو – پاستا ساز – پاستا پز
