تاریخچه ی پیتزا

تاریخ پیتزا از دوران باستان آغاز می شود ، زمانی که فرهنگ های مختلف باستانی با قرار دادن چاشنی ها و ادویه های مختلف روی خمیر پهن شده بر سنگ داغ نوعی از غذای خود را طبخ می کردند.

یونانیان باستان نوعی نان صاف و نامنظم داشتند که آن را با روغن زیتون و سیر و گاهی انواع سبزیجات طعم دار می کردند که بعد از سالها طرز پخت این غذای سنتی به ایتالیا راه باز کرد.

Focaccia (فوکاچا) احتمالا پیشگام تولید پیتزا بوده است.    

فوکاچا یک نوع نان ایتالیایی پخته شده در آشپزخانه های خانواده های این کشور است که از نظر سبک و بافت شبیه به خمیر پیتزا است که با روغن زیتون ، نمک ، گاهی انواع سبزیجات و در برخی اوغات با قرار دادن پیاز ، پنیر و یا گوشت طبخ می شود.

پیتزا مدرن ابتدا در ناپل توسعه یافت ، در اواخر قرن 18 با وجود اینکه مدت ها از ورود گوجه فرنکی توسط آمریکایی ها به اروپا می گذشت مردم به گمان اینکه یک میوه سمی است از خوردن آن اجتناب می کردند ولی از آنجایی که مردم فقیر چاره ایی جز سیرکردن خود با کمترین هزینه را نداشتند شروع به استفاده از گوجه فرنگی روی نان تخت همراه با روغن زیتون و یا مقداری سبزیجات کردند .

پیتزا در ابتدا فقط توسط افراد سطح پایین ایتالیا مصرف می شد که بعد از گذشت زمان قشر مرفه جامعه نیز به معجزه ی طعم این غذای لذیذ پی بردند و آن را در سبد غذایی خود جای دادند.

تا سال 1830 پیتزا در غرفه هایی در هوای آزاد و خیابان ها فروخته می شد ، برخی پیتزا فروشی های امروزی این سنت قدیمی را هنوز زنده نگه داشته اند.

در سال 1889 رافائل اسپوسیتو Raffaele Esposito که در یک نانوایی در ناپل کار می کرد برای ملاقات با پادشاه امبرتو و ملکه مارگاریتا سه نوع پیتزای مختلف پخت که در بین آن سه ملکه علاقه ی زیادی به پیتزایی که به رنگ پرچم ایتالیا درآمده بود ( گوجه فرنگی ، پنیر موزارلا و برگ ریحان تازه ) پیدا کرد که به افتخار ایشان این سبک پیتزا به مارگاریتا نامگذاری شد.

بعد از جنگ جهانی دوم ، زمانی که سربازان متفقین مستقر در ایتالیا برای اولین بار در بین غذاهای ایتالیایی پیتزا را امتحان کردند که نقطه عطف ورود این غذای سنتی لذیذ به خارج از مرزهای ایتالیا شد.

در سال 1897 میلادی ، جناردو لومباردی Gennaro Lombardi که یک مهاجر ایتالیایی بود به آمریکا مهاجرت کرد و طرز تهیه و پخت پیتزا را با خود به محله ایتالیایی نشین نیویورک برد ، تا مدت ها فقط ایتالیایی های مقیم نیویورک مشتری لومباردی بودند و این غذای لذیذ ایتالیایی با ذائقه ی آمریکایی ها خیلی سازگار نبود ، پس از مدتی لومباردی تصمیم گرفت که تغییراتی در روند تهیه ی پیتزا ایجاد کند و با ضخیم کردن نان پیتزا و اضافه کردن سوسیس و کالباس که مورد علاقه ی آمریکایی ها بود توانست نظر آنها را جلب کند به طوری که به قدری متقاضی آمریکایی زیاد شد که فضا و توان عرضه ی آن نبود و دیری نپایید که به صورت سفارشی به خانه های آمریکایی ها ارسال می شد.

شرکت پیتزا مستر سوئد با تلفیق روش های سنتی پخت با تکنولوژی روز دنیا توانسته طعم لذیذ انواع پیتزاهای سنتی ایتالیایی را دوباره برای مردم زنده کند ،
روش سنتی پخت نان روی سنگ داغ با استفاده از متریال خاک رس طبیعی و سنگ و کریستال برای جذب حرارت از المنت ها و انتقال سریع آن به خمیر نان تداعی گر پخت نان سنتی است.

هدف این شرکت تنها تولید فر پیتزا نیست بلکه بهبود و گسترش دانش این گنج ایتالیایی در سطح جهانی است.
تنها فرهای برقی که تا 500 درجه سانتیگراد دما را میرساند.

از این گزینه می توان برای پخت پیتزا با دمای بالا مثل پیتزای سنتی برگرفته شده از شهر ناپل ایتالیا ، یا به سبک پیتزای نیویورک استفاده کرد ، همچنین می توان برای مصارف دیگر مثل پخت نان به سبک هندی ، نان عربی ، نان پیتا ، Flammkuchen استفاده کرد.